سردار «احمد جهانسری» درباره سردار شهید «نورالدین مقدم» فرمانده گردان زرهی لشکر ۳۱ عاشورا روایت کرده است:

«قرار بود عملیاتی در هور انجام شود. تمام نیرو‌ها و امکانات برای رسیدن به منطقه عملیاتی باید از آب می‌گذشتند. ما جز قایق‌های موتوری کوچک چیزی نداشتیم و هرگز به ذهن‌مان خطور نمی‌کرد که خشایار‌های غنیمتی پوسیده را می‌توان به کار گرفت؛ اما «نورالدین» روز و شب با خشایار‌ها ور می‌رفت. شب و روز داخل آب بود و خشایار‌ها را تعمیر می‌کرد. هیچ‌وقت هم خسته نمی‌شد.

عملیات آغاز شد. انتقال مهمات با قایق به کندی پیش می‌رفت، با هر قایق فقط ۲۰ تا ۳۰ گلوله خمپاره را می‌شد به معرکه رساند، اما وقتی خشایار‌ها وارد عمل شدند، کار‌ها سرعت گرفت. همان خشایار‌های پوسیده غنیمتی انبوه موشک‌های کاتیوشا را به جلو می‌برد. «نورالدین» در تلاش و تکاپو کار می‌کرد و فرمان می‌داد. این‌جا فهمیدیم که «آقامهدی باکری» برای چه «نورالدین» را به فرماندهی زرهی انتخاب کرده، این‌جا بود که فهمیدیم چرا «حمید باکری» می‌گفت: اگر در لشکر افرادی مثل «نورالدین مقدم» داشته باشیم، این لشکر از لحاظ نگهداری اموال نمونه می‌شود».